Vandaag waren we weer te velde getrokken met onze camera en kaarten om nog een dag veldwerk te verrichten in Mariano Melgar. We hadden niet direct de meest veilige buurt uitgekozen, maar het was noodzakelijk voor onze thesis om ons in de torrenteras te wagen. Normaal gezien vormt dat geen probleem en krijgen we alleen maar veel reactie van de mannelijke bevolking, vertragende voertuigen, sissen, smakken en voorstellen om mee een illegaal handelsparcour op te starten in België.
Maar het kon niet missen, dus toen we ons in een smal doodlopend straatje hadden gemanoevreerd met links een afgrond (de torrentera) en rechts een muur, en we iets te lang hadden staan foto's trekken van de torrentera, werden er drie honden op ons losgelaten door de lokale zatte bewoners van het achterste "complex". Esther was nog wat acher gebleven om de laatste geniale foto vast te leggen, dus toen er een wild blaffende hysterische stofwolk op ons afstormde, klampte Esther zich vast aan mijn rugzak en werd ik beschermd door Esthers lichaam. waarvoor ONEINDIG VEEL DANK!!!!
"blaffende honden bijten niet" blijkt dan ook een knoert van een fabel te zijn, aangezien er drie tanden en 35 krassen in Esthers been stonden...
Het klinkt misschien wat erger dan het er ondertussen uitziet, geen open wonden, veel bloeduitstortingen, maar de schrik hadden we wel te pakken.
Aangekomen in de Clinica Arequipa (een privé-kliniek) werden we nog niet eens binnengelaten maar werden we doorgestuurd naar Hospital Goyeneche (uitgesproken als: gooi een netje, een publieke kliniek bleek later) waar we het enige anti-rabies centrum in Arequipa konden vinden.
Het anti-rabies centrum bleek een bouwvallig kantoortje te zijn met valse klimop aan de muur ergens in de achteruithoek van een groot hospitaalcomplex (beeld je een foltercomplex in uit ne slechte film). De lokale bewoner van het kantoortje vond ons duidelijk te dom voor woorden toen we vertelden dat we in de torrentera waren gaan wandelen, maar wij vonden hem nog dommer toen hij op pediatrie (tussen de baby's) moest gaan vragen wat hij moest doen. De verantwoordelijke voor de pikuren werkte namelijk maar tot 15u30...
Toen we hem duidelijk hadden gemaakt dat de wonden nog niet waren proper gemaakt, bracht hij ons naar de emergencia afdeling. Daar beleefden we onze eerste aflevering ER live voor slechts 2 euro...
We werden binnengebracht in de OR en werden verteld daar te wachten op de chirurg. Voor ons lag de vorige nog op tafel wiens aangezicht ze nog aant hechten waren. Links konden we op de gang nog 2 patienten zien liggen, pas geopereerd en nog onder verdoving. Wat later werd een oude vrouw binnengewandeld en konden we van op de eerste rij zien hoe twee verpleegsters een pikuur in haar ontblote achterste duwden.
Toen was Esther aan de beurt..
Ineens stond er 6 man rond te tafel om een blik te kunnen werpen op die blanke deerne: "es de morbida del perro!" Toen nummer 7 kwam binnenwandelen en een domme opmerking gaf, begon iedereen hard te lachen, gezellig.. toen de chirurg moest vertalen waarom iedereen zo hard aan het lachen was: "they are happy you are here" ...
Morgen moeten we teruggaan voor deel 2 van het avontuur: de pikuren! de steriele naalden die we hebben meegebracht gaan dus toch van pas komen.
Moraal van het verhaal: Esther was ingeënt tegen rabies en Liesbeth niet...
Voor het vervolg, zie morgen!
Liesbeth & Esther
de bewuste torrentera waarvoor Esther haar leven in de strijd gegooid heeft
9 opmerkingen:
oeioei,
klinkt spannend!! hopelijk is alles opgelost met die spuiten!! Liesbeth, als Ester plots raar begint te doen en je probeert te bijten, gewoon een pantoffel naar de andere kant van de kamer gooien, hopelijk gaat ze er dan achteraan :-)
wat een geluk dat je die steriele naalden meehebt, dan weet je toch dat die prik ervoor gaat zorgen dat je niet ziek wordt en niet omgekeerd.
en vandaag stond in de krant dat er een meteoor is ingeslagen in peru en dat de mensen die in de buurt waren ziek werden van de gassen die hij had meegebracht. dus als je opeens een grote put in je tuin ziet, niet gaan bovenhangen!!
hou ons op de hoogte van de ontwikkelingen!!
veel succes daar, pas op goed elkaar,
zoen,
jan
Beths! en natuurlijk ook:Esther!
Een oprechte wauw voor de mooie foto's, fijne verhalen en vooral het hilarische filmpje:-)
Een nog veel oprechtere WAUW voor de machtige chocoladecake!! Immens indrukwekkend noem ik zoiets, hondsdolle honden, huwelijksaanzoeken, meteoren en aardbevingen zijn er niets naast!
Zoenies !!
En ik verwacht enorme duimvibes vanuit Peru deze donderdag, want deze arme stakker heeft dan alvast een examen!
Diesel!
Amai, ik zou doodsangsten uitstaan! Dolle venten, dolle honden! Het lijkt wel of jullie echt àlles meemaken! Dat dacht ik trouwens ook toen ik ook dat bericht over die meteoor in de krant las. Ik dacht: amai, aardbeving, meteoor, ... what's next? Wel, steriele naalden en ziekenhuizen dus...
Hier begint ondertussen het 'normale' leven in zicht te komen. Openingsweek, you know, the usual... :-)
Nog veel plezier daar!
x Goele
Hey Esther en Liesbeth,
't wordt nog avontuurlijker, gevaarlijker met de dag ... toch maar op uwe quevive blijven. Zeker niet laten blijken dat ge bang hebt... maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan nie woar. We zijn curieus wat voor een spannend real story ge de volgende keer weer mee gemaakt hebt.Hou u taai en heel dikke poen... doei..
Jan heeft makkelijk zeggen, z'hebben geen pantoffels in peru. Doet me denken aan die gevaarlijke hond in Roemenië, die dacht dat hij een gevaarlijke scheper was maar die bij nader inzicht maar een keffertje bleek te zijn, alleen waren dit blijkbaar geen keffers. Wat ik me wel afvraag is hoe jullie daar weggeraakt zijn - hing die hond nog aan Esther's been? Hebben jullie die niet terug moeten geven? 't Is al een geluk dat Michel Vandenbosch van Gaia niet daar was, had je nog een aanklacht wegens poging tot dierenvergiftiging geriskeerd :o))
Oeps, vergeten dag te zeggen. Dag dag dus, en veel dikke kussen voor alle muchachas, en pas toch maar wat op vooraleer zatte honden wilde mannen op jullie afsturen :o/ papa&mama
Hey dames,
nooit eraan gedacht om een serie van jullie avonturen te maken? Prison break, 24, lost... wat een triestige series in vergelijking met jullie blog :)
Blijven gaan daar!
Ellentje xxx
Hey,
Dit is een test. Ik ben mijn wachtwoord kwijt
Hallo duo straffe avonturiersterkes !
Wat een histoire, wat een belevenissen !? Vinden jullie het nog niet spannend genoeg geweest bijna? Djiesus, wat een toestanden. Toch zijn jullie blijkbaar mekaars beschermengels : die hond beet toch maar in de 'juiste' haar been (ik bedoel : die ingeënt was.) Nog een geluk bij een ongeluk hé. Ik zie Esther daar al hangen op de rugzak van Liesbeth met daar een kudde honden achter die vechten om Esther's been. Ge houdt het niet voor mogelijk. Liesbethje, ik ben je wel dankbaar dat jij daar steriele, smetteloze naalden bij je hebt om te laten gebruiken in dat niet-te-frisse, groezelige, 'folterkamertje'. Hopelijk komen jullie er nog wat toonbaar uit hé !
Jullie mogen het wat rustiger aan doen hoor, animo en spanning zitten al genoeg in jullie verslagen verweven.
Who let the dogs out anyway ?
Tot gauw.
ps : Esther, je had me een mailtje beloofd....
Een reactie posten